น่าเสียดาย ที่เรามีพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจ
แต่เรากลับศรัทธาไสยศาสตร์หัวปั
น่าเสียดาย ที่เรามีพระมหากษัตริย์ที่แสนดี
แต่เรากลับมีคนโกงกินเต็มบ้านเต
น่าเสียดาย ที่เรามีวัดอยู่เกือบทุกหมู่บ้า
แต่เรากลับมากด้วยคนขาดจริยธรรม
น่าเสียดาย ที่เราสถาปนาประชาธิปไตยตั้งแต่
แต่เรากลับมีปฏิวัติ/รัฐประหารม
น่าเสียดาย ที่เรามีมหาวิทยาลัยมากมายติดอั
แต่เรากลับโชคร้ายที่คนไทยชอบดู
น่าเสียดาย ที่เรามีป่าไม้-แม่น้ำ-ธรรมชาติ
แต่เรากลับเทิดทูนการทำลายแทนกา
น่าเสียดาย ที่เรามีศิลปวัฒนธรรมเป็นของตนเ
แต่เรากลับเก่ง ?การลอกเลียนแบบ? เป็นที่สุด
น่าเสียดาย ที่เรามีสื่อมวลชนมากมายไร้พรมแ
แต่เจ็บปวดเหลือแสนเมื่อสื่อมวล
น่าเสียดาย ที่เรามีกฎหมาย
แต่เรากลับปล่อยให้มีการใช้กฎหม
น่าเสียดาย ที่เรามีหนังสือมากมายหลายพันเล
แต่สถิติสูงสุดคือเราอ่านหนังสื
น่าเสียดาย ที่เรามีอินเตอร์เน็ตใช้ก่อนประ
แต่เรากลับเสื่อมทรามเพราะใช้ส่
น่าเสียดาย ที่เรามีโทรทัศน์หลายสิบช่อง
แต่เรากลับจ้องจะดูแต่ละครน้ำเน
น่าเสียดาย ที่เรามีพ่อแม่อยู่ในบ้าน
แต่เรากลับปล่อยให้ท่านอยู่อย่า
น่าเสียดาย ที่เราสามารถกลับตัวเป็นคนดีได้
แต่เรากลับชอบใจที่จะเป็นคนเลวต
น่าเสียดาย ที่เราเป็นอิสระจากความอยากได้
แต่เรากลับพึงใจอยู่กับการสนองค
น่าเสียดาย ที่เราบรรลุนิพพานได้ในชาตินี้
แต่เรากลับยินดีอยู่แค่การทำบุญ
บทความโดย ท่าน ว.วชิรเมธี คอลัมน์ Dhamma intrend
facebook ท่าน ว.วชิรเมธี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น